Voie Verte de Bourgogne du Sud.

   Afgelopen nacht weer heerlijk tentloos geslapen onder een dicht bladerdak in de bossen bij Dracy-le-Fort. Als ik wakker word is alles nog lekker droog, de dauw komt niet door het plafond heen. Het zonnetje wel om een uur of half 9, dus tijd om op te staan en verder te trekken. 

   In Givry, het eerste stadje dat ik tegenkom, doe ik meteen maar boodschappen. De ervaring heeft inmiddels geleerd dat uitstel leidt tot het niet meer tegenkomen van een winkel. Met een aanhangwagen vol proviand fiets ik verder naar het zuiden... Noordenwindje weer recht in de rug en het vertrouwde zonnetje op m'n bolletje. Garmin weet de weg en ik volg trouw de aangegeven route. Net buiten Givry rijd ik een lang en kaarsrecht fietspad op, dat is boffen! Na een km of 10 nog geen bocht tegengekomen en er begint mij wat te dagen... In Spanje heb ik al enkele Via Verdes gereden, fietspaden die zijn aangelegd op oude spoorlijntjes, en deze route lijkt er verdacht veel op. Ik stop om te ontbijten en Google vertelt me dat ik inderdaad over een voormalig spoorlijntje fiets, de Voie Verte de Bourgogne du Sud. Deze Voie Verte heeft een lengte van maar liefst 74 km en loopt van Chalon-Sur-Saone naar Charnay-les-Mâcon. Ik had me bij vertrek al voorgenomen om het vandaag rustig aan te doen, voor mij is het ook een beetje weekend, dus dat komt goed uit. Licht stijgend en dalend, het maximale stijgingspercentage bij oude stoomtreintjes was 2%, bereik ik net na de middag Saint-Gengoux, een stadje met een middeleeuws centrum. Ik stop even bij het voormalige stationnetje om water bij te vullen en verlaat het fietspad om naar het centrum te klimmen... De benen willen ook wat vertier zullen we maar zeggen. Het is inmiddels lunchtijd in Frankrijk en ik ga voor een kleine Hamburger bij L'Hangar. Gatverdamme, excusez le mot, Ik heb nooit eerder zo'n walgelijke hamburger gegeten! Die verdiende het niet om via m'n spijsverteringskanaal de pot in te verdwijnen. Ik had al een voorgevoel toen ik de waard naar buiten zag komen, een emmer afvoervet bij een liposuctie zou weinig verschil uitmaken... en dan heb ik het nog maar over z'n shirt, maar er zaten meer mensen te eten dus zo erg kon het niet zijn... Wel! 

  Snel maar weer terug naar de Voie Verte. Om een uur of 4 bereik ik Cluny en besluit om ook het erg mooie centrum van die stad te vereren met een rondrit. Het is nog warm, en omdat ik in gedachten heb dat ik nog maar een paar kilometer voor de boeg heb over een vlak fietspad strijk ik neer op een terras en neem twee biertjes. Dat had ik beter niet kunnen doen! Anderhalf uur later bleek het vlakke spoorlijntje te veranderen in een achtbaan die in een attractiepark best wel eens een gilletje en een groen gezicht zou kunnen uitlokken. Na een kilometer of 5 houd ik het, met m'n tong tussen de spaken, voor gezien op een rustplek langs het pad en maak m'n luchtbed op onder een struik. Ik vrees voor een goede nachtrust... Vlakbij dendert regelmatig een TGV voorbij... maar ik weiger nog een meter te doen! Morgen verder. 

   Fin de semana!