Naar en door de Bourgogne.

  De afgelopen nacht heb ik weer heerlijk geslapen in de buitenlucht bij Auberge Le Cimetière, na uitgebreid te hebben genoten van de heldere sterrenhemel. Wel jammer dat de maan voor veel lichtvervuiling zorgde. Om middernacht bleef alles rustig, géén Dance Macabre bij de buren. Wel zag ik ergens in de nacht een auto van de gendarmerie zijn licht op mij werpen... ik heb maar geen teken van leven gegeven en ze verdwenen weer. 

   Om klokslag 9 uur zat ik weer op de fiets. De route "Onbegrensd fietsen van Amsterdam naar Barcelona" heb ik vandaag verlaten. Het is een hele mooie route, maar af en toe schiet het hemelsbreed niet zoveel op langs rivieren, en érgens moet ik de route toch verlaten omdat ik via Arles en de Camargue naar Spanje wil. Een echt reisdoel heb ik niet, de reis zelf is het doel, maar ik heb wel wat wensen om graag te zien en bezoeken. Dat zijn in ieder geval een bezoek aan Petra en Ron in het zuiden van Portugal, een Solomillo al Whisky eten bij tapasbar Très Columnas in Sevilla en een bezoek aan Málaga, waar ik nog niet eerder geweest ben. De eerste stad die ik graag wil bezoeken is Arles vanwege Vincent van Gogh. Ik ben reuze benieuwd hoe zijn oor terecht is gekomen in Spaans Baskenland en daar in 1996 in San Sebastián een popgroep is begonnen onder zijn eigen naam, La Oreja de Van Gogh. Vervolgens fiets ik door de Camargue en langs de Méditerranée naar Cadaques waar de woning/atelier van Dalí staat. Het is alweer 23 jaar geleden dat ik daar ben geweest... misschien heeft hij wel weer nieuw werk. 

   Terug naar aujourd'hui. Ik stel mijn Garmin in op Lyon en hij geeft me de kortste route via autoluwe wegen... de techniek staat voor niets. Net als met dat hoofdlampje, had ik dáár al over verteld? Ongelooflijk, wat een verfijnde techniek voor slechts enkele euro's. Of hij met een gyroscoop werkt, of met een atlas en draaier?... ik weet het niet, maar hij schijnt zonder vertraging in elke richting waarin ik mijn hoofd draai. 

   Afijn, aujourd'hui. De eerste 40 km gaan klimmend en dalend in zuidwestelijke richting en om ongeveer 12 uur bereik ik Beaune, een mooi oud stadje in de Bourgogne. Ik fiets een rondje door het centrum en strijk neer op een terrasje net daarbuiten, gewoon omdat het daar nét even goedkoper is om te eten. Chinezen weten dat kennelijk ook, want binnen zat een hele buslading te schranzen en te boeren. Ik had voor vandaag een simpele salade in gedachten, maar zag een serveerster langskomen met twee smakelijk ruikende Bœuf Bourguignons en tja... draadjesvlees kan ik met geen mogelijkheid weerstaan, dus doet-u-mij-er-ook-maar-zo-een! Hij was in eigen keuken in elkaar geknutseld en wérkelijk vurrukkulluk! 😋 Na de maaltijd ging ik boven nog even voor de zekerheid naar het toilet waar ik een oudere Chinees aantrof die nog rustig boven het urinoir stond te druppelen. Waarschijnlijk moet hij zich een weg terug naar huis graven, want zijn groep was een half uur eerder al vertrokken achter de reisleidster met paraplu aan. 

  Toen ik Beaune weer verliet in zuidelijke richting kwam me na een paar kilometer een man tegemoet op en mountainbike, behangen met van alles en nog wat. Ik dacht: "Ha, ook een vakantiefietser" en groette hem hartelijk. Hij mij ook en hij was zó nieuwsgierig dat hij achter me aan kwam en zijn fiets pontificaal voor de mijne parkeerde. Waar of dat ik naartoe ging wilde hij weten in gebrekkig Duits. Ik liet het nog maar even bij "naar het zuiden". Vervolgens begon hij alle steden en streken in Duitsland op te ratelen waar hij allemaal als fotograaf van kastelen en slotten was geweest, wéér in zeer gebrekkig Duits... Kennelijk had de Bœuf me een Duitse oogopslag gegeven. Ik onderbrak hem maar om te zeggen dat ik zijn Frans beter verstond dan zijn Duits en dat ik het toch allemaal niet wist, want ik ben Hollander! Oww... nou... daar wist hij ook alles van... In gebrekkig Duits 🙄. En van de rest van Europa ook, hij had al 150.000 km met zijn camera op de fiets door heel Europa gecrosst... 🤔. Ik heb hem vriendelijk doch met enige drang afgewimpeld en ging verder. Zonnig weer, zo'n 20 graden... de wijngaarden waar ik tussendoor reed waren betoverend in hun herfst-outfit. Ik reed wel op een druk bereden autoweg, dus kon niet relaxed om me heen kijken. Een stukje verder zag ik dat er links een fietsroute de gaarden in leidde. Ik draaide om om dat pad te nemen en rustig te kunnen genieten zonder autoverkeer. Op de hoek bij het fietspad stond een man met een pet en een oude fiets met alleen een stuurtasje, die zijn duim opstak. Wat die duim precies inhield wist ik niet en ik vroeg hem in mijn beste Frans of het een mooie fietsroute was. Dat verstond hij niet... hij sprak geen Frans... Hij kwam uit Texas in de VS. Vandaag was zijn laatste dag in Frankrijk. Na eerst een aantal plaatsen te hebben bezocht die verband hielden met de 1e WO, deed hij zich nu als wijnliefhebber even te goed in de Bourgogne. Morgen gaat hij met de trein naar Parijs en vliegt hij terug naar Texas want hij moet weer aan het werk bij de Amerikaanse spoorwegen. Hij rijdt van Zuid naar Noord en van West naar Oost door de VS op de trein. Na een leuk en lang gesprek en een paar ourselfies wisselden we mailadressen uit en gingen ieder ons weegs. Lijkt me ook wel een keer gaaf om als passagier naast de machinist door de VS te crossen! 

   De route door de wijngaarden was adembenemend mooi! Ik wist niet waar ik kijken moest. Ik zag zelfs dat het pad deel uitmaakt van de Camino de Santiago. Afijn, de foto's spreken voor zich. Al met al was ik niet erg opgeschoten (hoeft ook niet) en dacht ik nog wat kilometers te kunnen maken in de resterende twee uur dat het nog licht zou zijn. En toen was m'n route plotseling barrée in verband met een autorally... De laatste ronde van het Frans rallykampioenschap. De weg zou wel een uur of 3 afgesloten blijven. Diep in mijn autohart vond ik het eigenlijk wel leuk om een paar auto's voorbij te zien razen, maar na meer dan een half uur wachten moest ik zó nodig onderuit, dat ik full-speed terug naar het dorp ben gereden waar ik gelukkig nét op tijd het toilet van een bar vond. Ik heb er ook maar een bakkie koffie besteld als compensatie voor mijn onwelriekendheid en heb de rally verder gelaten voor wat hij was. 

   Een kilometer of 10 verder langs de hoofdweg heb ik een mooie slaapplaats gevonden in het Gîte La Forêt. Op weg daarheen kwamen alle reeds gefinishte rallyauto's mij voorbij, dus ik heb er toch nog íets van gezien. 

   Genoeg voor nu. A dormir et a demain !