3 weken later.

   Het is alweer 3 weken geleden dat ik m'n laatste verhaaltje heb geplaatst. Dat is niet omdat ik daar geen tijd voor heb...tijd zat, of geen zin... maar precies 3 weken geleden belandde ik in de jeugdherberg in Arles. Er was daar geen WiFi en om alles via mijn 'onbeperkte' mobiele abonnement te doen wordt me iets te prijzig. 'Onbeperkt' betekent 9000 MB en die zijn relatief snel verdampt met het uploaden van foto's, zowel op de blog als op Instagram. Na Arles heb ik 2 weken in een jeugdherberg in Cassis doorgebracht, in de middle of nowhere... ook zonder Wifi en zeer beperkt stroom om m'n telefoon etc. op te laden. 

   Inmiddels ben ik nu 2 nachten in Port-La-Nouvelle op een steenworp afstand van Spanje. Morgen werp ik de steen en fiets er direct zelf achteraan, met als eerstvolgende bestemming Cadaqués voor een bezoek aan de voormalige woning/atelier, nu museum, van Salvador Dali.

   Voor de liefhebbers zal ik de afgelopen drie weken kort samenvatten. Vandaag drie weken geleden kwam ik zoals gezegd aan in Arles, voor ons Polderlanders bekend als de stad waar Vincent van Gogh enige tijd heeft doorgebracht. Vincent was ook de reden dat ik er enkele dagen wilde blijven om meer over zijn verblijf daar te weten te komen. Zaterdag heb ik de 'Van Gogh'-route gelopen, een aantal plaatsen in de stad waar Vincent bekende schilderijen heeft gemaakt. Op die plaatsen staat een plaquette met daarom een reproductie van de schilderijen, maar erg herkenbaar is het bijna anderhalve eeuw later niet meer. De meeste overeenkomst vertoonde het 'Café de la Nuit', een geel geschilderd café. Daar wilde ik natuurlijk een schilderijgetrouwe foto van maken, doch het café was 's avonds steeds gesloten. Met enig photoshoppen heb ik toch nog een redelijk gelijkende foto kunnen produceren. Een biertje drinken op dat beroemde terras zat er dus ook niet in, al was dat ook niet echt een goed idee met de prijzen die ze daar vragen... bij de buurman op het terras was een biertje meer dan de helft goedkoper.

   Een bezoek aan het Fondation Vincent van Gogh en Musée Reattu, gelukkig een combikaartje van 12 euro, leverde ook weinig Van Gogh op, een enkele reproductie buiten beschouwing gelaten. Het mooiste van de Fondation vond ik de fontein van tuinslangen bij de ingang. Afijn, de stad is verder best mooi met onder andere zijn Romeinse Arena en Amphitheater. Ik heb ze alleen van de buitenkant bekeken, want 9 euro per stuk was me iets te gortig voor ruïnes zonder dat er bloed vloeit of opgetreden wordt.

   Zondag ben ik daarom weer opgestapt en verder getrokken, na een bezoek aan de Pont van Gogh. De bedoeling was rechtstreeks naar Spanje, maar het Jean-Pierretje-van-alles in de jeugdherberg werkt ook af en toe in de herberg in Cassis, ten oosten van Marseille, en vertelde dat de omgeving daar het paradijs was. Ik heb het paradijs nooit eerder gezien, dus, nieuwsgierig geworden, besloot ik de omweg te maken. Dat tripje verliep niet geheel volgens plan. Ik wilde eigenlijk vlak voor Marseille een slaapplaats zoeken, maar omdat het regende besloot ik door te fietsen tot voorbij Marseille. Om een uur of 4 's middags passeerde ik het plaatsnaambord 'Marseille', maar voordat je dan de hele stad door bent is het inmiddels twee uur later. Als Olympique niet thuis voetbalt tegen Paris Saint Germain dan... de wijde omgeving van het stadion was een puinhoop en geen doorkomen aan, al 3 uur vóór de wedstrijd. Ik ben maar een uur op een bankje gaan zitten om de rivaliserende supportersgroepen te aanschouwen. 

   Afijn, rond half 9 fietste ik de stad weer uit met nog 13 km voor de boeg naar de jeugdherberg. Dat waren wel de zwaarste kilomètres van de reis tot dan toe... één lange pittige klim. Bovendien ligt de herberg écht in de rimboe en viel het niet mee die te vinden in het aardedonker. Om kwart voor 11 vond ik 'm eindelijk, nét voor sluitingstijd... dacht ik. Er kwam een oudere man naar buiten die vroeg wat ik zo laat nog kwam doen. Intelligente vraag op dat tijdstip in the middle of nowhere, dus ik wilde een frikadel speciaal bestellen, daar had ik écht zin in, maar iets in de gelaatsuitdrukking van de man die ik maar even Hijo de P*ta noem (hij bleek later Michel te heten) zei me dat enig gevoel voor humor niet op z'n plaats was. Ik legde het hele verhaal uit, van Jean-Pierretje-van-alles, Olympique-PSG t/m mijn recente arriveren in het holst van de nacht, en hij was zowaar genegen om me nog aan een bed te helpen... als ik een lidmaatschapskaart kon overleggen. Nou... dat kon ik... als ik er een had gehad. Die kon hij me wel verschaffen voor de som van 11 euro, dus een half uur later lag ik op bed. 

   Michel trok de opvolgende twee weken wel wat bij, maar dat boeide me niet echt. De omgeving was geweldig mooi en rustig. Wat dat betreft is het een aanrader voor wandelaars. Minpuntjes waren er ook... geen WiFi, geen stroom buiten de receptie, geen douche (wel een sherrycan) en een paar boodschapjes doen in Cassis was 2 uur wandelen, vice versa, dat dan weer wel. Voor de boodschappen schakelde ik medegasten met een auto in... Op de fiets naar Cassis duurde nog veel langer dan 2 uur vice versa. Al met al was het er heel gezellig en heb ik een paar mooie, kortere, wandelingetjes gemaakt... Alleen daarvan moest ik per wandeling al 2 dagen bijkomen ivm duizeligheid, maar ja, je bent niet zo jong meer en je wilt wat. 

   Op vrijdag 9 nov reed ik met medegast Jean-Michel mee naar Cassis om eten in te slaan. Tijdens een bakkie pleur op een terrasje aan de haven zag ik in een krant een advertentie over het Festival d'abrivado in Les-Saintes-Mairies-de-la-Mer op zondag 11 nov, een festival met vele ruiters die in groepen stieren overbrengen over een afstand van 6 km over het strand. Dat leek me wel wat, dus ik besloot om zaterdag te vertrekken naar Les-Saintes-Mairies-de-la-Mer in de Camargue. Volgens Google Maps lag dat voor fietsers zo'n 95 km verderop, dus dat was te doen. Vóór vertrek m'n maat Garmin in kennis gesteld die me vertelde dat de afstand 170 km bedroeg, en weer terug voerde via Arles. Dat moest ook nog wel te halen zijn binnen 24 uur, dus snel op de pedalen. Google Maps bleek een pontje in de route te hebben dat buiten het seizoen niet vaart. 

   's Avonds om 19 uur had ik er 110 km opzitten en was het tijd voor een tukkie, met de wekker op 3 uur voor de laatste 60 km. De météo voorspelde geen regen, dus de tent liet ik achterwege. Om 1 uur begon het te regenen en heb ik de buitentent maar over me heen getrokken om de slaapzak droog te houden. Om kwart voor 4 weer verder richting... - de-la-Mer. Na veel regen en tegenwind, stond ik om kwart over 9 voor de receptie van camping La Brise, maar een plek voor de tent en/of een douche zat er niet meer in... om 12 uur sloot de camping voor de winter. De onvriendelijke receptioniste was nog wél zo vriendelijk om me met m'n tent door te verwijzen naar de parking voor campers aan de andere kant van het stadje en gaf me een plattegrond mee. Dat was van later zorg... Eerst naar het strand voor het festival. 

   Dat was erg indrukwekkend! Paarden zover je kijken kon en veel toeschouwers. Zes kilometer strandafwaarts moeten groepen ruiters een paar stieren bij elkaar drijven en die over een afstand van 6 km overbrengen naar de finish. Van de stieren zag je overigens niet veel, die werden helemaal ingesloten. Alleen als je onder de paardenbenen doorkeek zag je met enig geluk een paar cojones (stierenkloten - red.) bungelen tussen een paar zwarte achterpoten. Afijn, het gaat om het idee en ik heb tóch een paar mooie plaatjes kunnen schieten. 

   Na afloop, om half één al, ben ik aan de hand van de plattegrond van de receptioniste naar de camperparking gefietst. Dat bleek een groot geasfalteerd terrein te zijn... 🙄 Ik kreeg er geen haring de grond in. Dán maar even naar het stadje, maar daar was het zó onmogelijk druk dat ik gevlucht ben. 40 Kilometer verder vond ik een mooi rustig plekkie voor de nacht aan een kanaal, vlak voor Aigues-Mortes. 

   De volgende morgen weer verder richting Spanje. Na een café noir double op het centrale plein in Aigues-Mortes, wat Acute Dood betekent... weinig hoopvol maar ik heb het er tóch op gewaagd, ging het langs de kust verder naar La Grande Motte en Portignan. Een hele mooie route over strakke fietspaden. Later in de middag werd het behoorlijk winderig en vond ik een enigzins beschutte slaapplaats op het strand. Met het gebulder van de zee op de achtergrond, sliep ik als een zeekoe... dat extra gewicht was bovendien een zekerheidje om de tent op zijn plaats te houden. Dinsdag ging het vervolgens via weer een mooie route, en rustige route want uitgestorven buiten het seizoen, via Cap d'Agde naar vlak voor Béziers. Van Tom kreeg ik de tip om daar bij de sluizen te gaan kijken vanwege hun architectonische schoonheid, dus dat stond de volgende morgen op het programma. Ik had m'n bivak opgebroken en was weer zo'n 10 minuten aan het fietsen, toen me van onder een viaduct twee zwaar bepakte reisfietsers tegemoet kwamen... Claire en Jack uit Ierland. Zij waren inmiddels 4 weken onderweg en op weg naar Italië. Jack wilde liever via Spanje naar Marokko om te overwinteren, maar had na 2 weken onderlinge strijd het onderspit moeten delven... Claire wilde naar Italië, tjah... Dat de wereld klein is bleek maar weer: een kleine 5 jaar geleden ben ik met Helen naar een B&B in Jonesborough, op de grens van Noord-Ierland met Ierland, geweest en Claire bleek daar 2 km vandaan te wonen. Hun uiteindelijke doel is om Thailand te bereiken. Erg leuk om hen tegen te komen! 

   Vervolgens een bezoek gebracht aan de 9 sluizen van Fonserannes, waarvan er nog 7 in gebruik zijn. Helaas werd er op dat moment niet geschut, maar het was toch een indrukwekkend kunstwerk. Naast de sluizen staat nog het nooit in gebruik genomen voertuig om vaartuigen via een waterhelling sneller door het Canal du Midi te leiden. 

   Het tussenstuk in de route van woensdag voerde langs autowegen met veel verkeer, maar aan het eind van de dag kwam ik weer langs het Canal du Midi terecht. Het fietspad erlangs was hobbelig, maar het uitzicht marveilleux! De wind had ik stevig tegen en ik begon aan het eind van m'n energie te raken, net als m'n mobieltje, powerbank en GPS. Het werd weer tijd voor een douche ook, dus Google ging voor me op zoek naar een goedkoop onderkomen dat ik vond in Port-la-Nouvelle. Een mooi appartement, volledig ingericht en uitgerust, en met vriendelijke verhuurders. Ik ben daar twee dagen gebleven om mezelf en alle gadgets weer op te laden. 

   Gisteren, zaterdag, vertrok ik weer uit Port-la-Nouvelle voor de laatste 100 kilometer naar Spanje, weer een prachtig stuk langs de kust. Het waaide pittig en in de middag begon het ook licht te regenen. Waar ik op de route naar het zuiden van Frankrijk veel misbruik heb kunnen maken van de Noordenwind, had ik de ie wind nu schuin op kop. Na 60 kilometer vond ik het welletjes, en m'n fiets ook, want die trakteerde me op een lekke voorband. 

   En vandaag is het zondag, 18 november. Sinterklaas is weer in Nederland en ik heb geen oog dichtgedaan. Dat kwam overigens niet door hem en zijn Pieten, van welke kleur dan ook, maar door de tot stormachtig aangezwollen wind en enkele daverende onweersbuien. Ik ben er en un momento dado maar even uitgegaan om m'n tentje aan een boom te binden. Het is nu bijna 19 uur, de band is geplakt en de wind neemt geleidelijk af. Morgenvroeg de laatste 40 Kilometer naar Spanje en dan door naar Cadaqués. 

   ¡Hasta mañana!