ViaRhôna

   Vanmorgen werd ik wakker door m'n klapperende tent die als windscherm diende vannacht. De wind was weer aangewakkerd, nog steeds uit het noorden. Na een kort gevecht met de tent om hem (of haar 🤔) opgevouwen te krijgen, snel vertrokken in de richting van Avignon via de ViaRhôna. Veel steden die ik tot nu toe op de fiets heb aangedaan kende ik al lange tijd van naam van de borden langs de Route du Soleil naar Spanje, maar bezocht had ik er nog nooit een. Ik wist in die tijd wel exact hoeveel uur het nog rijden was van elke van die steden naar de Spaanse grens. Best leuk om nu eens te zien hoe die steden zelf eruit zien... Nancy, Dijon, Mâcon, Lyon, Valence, Avignon... 

   Met de wind weer in de rug gaat het als een TGV naar het zuiden. Ik neem me voor om slecht 1 maal in de 30 km een kleine pauze te maken in plaats van de gebruikelijke 20 km. Zonder zo'n voornemen zou ik om de haverklap naast de fiets staan om foto's te schieten 🙄... wat een geweldig mooie route! 

  De schuimkoppen staan op de Rhône en 'en un momento dado' zie Ik in de verte een groot aantal surfers over het water planeren en salto's maken, gijpend... ik ben nog lang niet aan de voorgenomen 30 km pauze toe, maar ga overstag en maak een aantal foto's. 

   Onderweg kom ik de mooiste middeleeuwse stadjes tegen en terwijl ik nog nadenk of ik het laatste stadje dat ik passeerde nóg beter op de gevoelige sensor had kunnen vastleggen, sta ik plotsklaps voor een toren die toegang geeft tot een schitterende hangbrug... Wauw! 

  Natuurschoon en bezienswaardigheden wisselen elkaar in hoog tempo af en de noordenwind is inmiddels aangewakkerd tot stormachtig. Ik moet herhaaldelijk de Rhône oversteken om de ViaRhôna te kunnen blijven volgen, maar in de namiddag kan dat niet meer fietsend zonder omver geblazen te worden. Ook te voet valt het met zijwind inmiddels niet meer mee om overeind te blijven. Op een kaarsrecht stuk van ongeveer 3 kilometer behaalde ik, afhankelijk van de kracht van de stormvlagen, een snelheid van tussen de 30 en 40 km/uur... zónder te trappen 😳😎 Het is eigenlijk tijd geworden om een bivak voor de nacht te zoeken, maar als ik afstap kan ik met moeite overeind blijven laat staan een tent opzetten, dus ik besluit door te rijden tot de wind gaat liggen. Bovendien is het een soort van Mikado geworden om me heen... Bomen knappen om de haverklap af, dus helm op en zorgen dat ik tussen de bomen vandaan kom. 

   Als ik Villeneuve-lès-Avignon bereik neemt de wind wat af en vind ik een redelijk beschutte plek in een Jeu de boules park en leg ik me te ruste. 

Bon nuit ! À la prochaine !