Langs de Saône en het bos in.

   Afgelopen nacht heerlijk geslapen in openluchthotel L'Ecluse in Rupt-sur-Saône. M'n toegewezen plek onder de brug was wat tochtig, dus ik heb m'n bed verplaatst naar achter een muur. Dochter Kim kende het hotel al... het blijkt een onderkomen te zijn voor rare snuiters (sorry Kimmie, ik kon het niet laten 😉😘). De fabrikant van m'n slaapzak zegt dat deze het meest comfortabel is bij - 4 tot 2 gr C°... zo koud is het nog niet, dus het ging prima. Bijkomend voordeel is dat ik m'n tent niet hoef op te zetten en 's morgens weer moet droogzemen en afbreken, zodat ik om 9 uur alweer op de fiets zat. 

   Vandaag was een heerlijke fietsdag, de fijnste sinds vertrek uit Nederland. Het weer was onverminderd zonnig en warm, zo'n 22 graden, en ik had de hele dag een pittige noordenwind pal in de rug, dus ik schoot lekker op, in totaal ruim 110 km vandaag. Bovendien is dit deel van de route langs de Saône van grote schoonheid en is het fietspad strak en perfect onderhouden... op enkele stukjes werk-in-uitvoering en wéér een Romeins Fietspad (ik mocht nu ook kiezen voor een asfaltstrook ernaast) na. 

   Na 50 km bereikte ik Gray, een leuk stadje met veel voorzieningen, winkeltjes en terrasjes. Alle terrasjes waren verlaten, behalve het terras bij Harley-café Centre. Dat zat overvol... Er was nog één plekje vrij aan een wankele statafel bestaande uit houten kabelkatrollen, ruim voldoende voor mij alleen. Ik wilde aanvankelijk alleen even een bakkie doen, maar toen ik zat zag ik dat nagenoeg iedereen op het terras aan de hamburgers met friet en salade zat en, met het excuus van koolhydraatjes enzo, ik zwichtte. De onderbreking in de tocht duurde langer dan gepland omdat de waard moeite had om de bestellingen bij te houden, maar het was het wachten waard. 

  Vervolgens ging het met rugwind weer verder langs de rivier. Onderweg kwam ik vele grote en kleinere châteaus tegen. Allemaal de moeite waard om op de foto te zetten, maar ik had noordenwind mee, weet je nog, en dat is zeldzaam dus voor foto's van châteaus moeten jullie nog even wachten tot ik een dag wind tegen heb, sorry. Op één uitzondering na dan: Le Château de ma Mère...een mooie roze houten château dat op Cuba niet zou misstaan. Wat zou mijn eigen moeder blij geweest zijn met zo'n château. Ik mis haar... Afgelopen juni is het alweer 5 jaar geleden dat ze is overleden 😔 Zij wilde ook altijd graag op reis, van haar heb ik mijn reizigersbloed meegekregen. Mijn goede eigenschappen heb ik van haar en van Pa... De slechte heb ik allemaal van mezelf 😏

   Ik dwaal af... Na zo'n 80 kilometer letterlijk en verlaat ik de Saône om nog zo'n 30 km te klimmen en te dalen door de bossen en het boerenland, de campagne. Ik ben inmiddels gewend om later in de middag boodschappen te doen om niet de hele dag het extra gewicht van flessen water en cola mee te hoeven slepen. Alleen zijn er weinig winkels te vinden in het bos en op akkers en de boerengehuchten hebben Max 200 inwoners en géén winkels. Om 18 uur sta ik helemaal droog en heb dorst, dus loop maar eens het pad op van een woning. De bewoner, monsieur Waterman (dat is natuurlijk niet z'n echte naam, maar daarmee wilde hij niet in de krant - red.) kwam meteen naar me toe toen hij me met een lege fles het erf op zag stappen. Natuurlijk kon ik water krijgen!... "gekoeld of uit de kraan?". Graag gekoeld dan natuurlijk! En of ik ook een biertje wilde?... Nou, een koude Leffe Blond sla ik niet af na 110 km! Na het biertje en een praatje toog ik weer naar m'n fiets. Op het punt van wegrijden kwam hij nog met een pizzabroodje achter me aan... MERCI ! 😊😋

   Inmiddels ben ik aangekomen op m'n slaapadres voor komende nacht... Auberge le Cimetière. Ook weer een openluchtaccomodatie... ook weer voor rare snuiters waarschijnlijk. 

Bonne nuit et à demain !