De kop is eraf

Vandaag tegen 11 uur, na een lekker bakkie pleur bij Lida en Eef, vertrokken voor de eerste etappe richting Spanje. De af en toe krachtige noordwesten wind had ik vrijwel de hele dag in de rug, dus ik schoot lekker op. Vanuit Zennewijnen nam ik de kortste weg naar de Maas om, na twee veerpontjes, in Oijen de Lange Fietsroute LF12 (Maas- en Vestingroute van Maassluis naar Nijmegen) op te pikken richting Cuijk.
Na het derde pontje bij Cuijk verliet ik de LF12 en stak door naar de LF3, de Maasroute van Arnhem naar Maastricht. Hoewel dit een erg mooie en rustige fietsroute is, vond ik het na nóg twee pontjes bij Well welletjes en ben ik de hoofdweg richting Venlo gaan volgen. Het fietspad dat erlangs ligt verdient die naam niet, en stuiterend vorderde ik langzaam, onder begeleiding van de Notenkrakerssuite... het gaat goed met de vaderlandse economie... er is geen bevolkingsgroep meer die kastanjes en beukennootjes verzamelt voor consumptie.

Tegen 18 uur zat de eerste fietsdag er met 101 kilometer op. Google leerde dat zich in Arcen, jeweetwel...met die kasteeltuinen, een herberg bevindt met volgens datzelfde Google prima resencies. Ik was wel toe aan een warme douche en dito maaltijd.
De herberg leek gesloten, maar na een telefoontje kon ik toch een kamer regelen met een goed bed en een hete stortdouche. Het restaurant was wél gesloten, maar een
"eenvoudige" maaltijd was geen probleem.
Vergezeld van een, écht... ééntje maar, Westmalle Dubbel kreeg ik eerst een heerlijke Cock a Leekie (Schotse maaltijdsoep) met ravioli Ipv aardappel en vervolgens een heerlijk bord boerenkool met braadworst, rookworst en klapstuk. Voor morgen kreeg ik nog een bak goulashsoep in m'n handen gedrukt van herbergiers Carola en Lot. Ik denk dat ik morgen maar een rondje fiets en wéér hier eet 😉.

Me voy a dormir... Hasta mañana!